|
Wiedza
Można być największym uczonym i pozostać wobec problemów życia niczym dziecko. (Foester)
Kiedy przychodzisz na świat, ty płaczesz, a wszyscy wokół ciebie się uśmiechają. Spraw, aby kiedy będziesz opuszczać ten świat, wszyscy płakali, a tylko ty będziesz się uśmiechać. (Anonim)
Oskarżanie innych o własne nieszczęścia jest wynikiem naszej ignorancji; oskarżanie siebie samych jest znakiem, że zaczynamy rozumieć; nie oskarżanie ani siebie, ani innych to prawdziwa uczoność. (Epiktet)
Kto nie wie tego, co powinien wiedzieć, jest bezrozumny wśród bezro-zumnych; kto wie więcej niż mu potrzeba, jest człowiekiem wśród bez-rozumnych; kto wie wszystko, co można wiedzieć, jest Bogiem wśród ludzi. (Pitagoras)
Prawdziwa i najwyższa uczoność polega na rozpoznawaniu i smakowaniu Boga: poznać Go rozumem rozjaśnionym przez wiarę, zasmakować wewnętrznym uczuciem płonącym miłością. (Św. Albert)
Uczoność wkracza przez miłość, milczenie i umartwienie. Wielka uczoność jest umiejętnością milczenia i nie zwracania uwagi na słowa, czyny czy prowadzenie się innych. (Św. Jan od Krzyża)
Modliłem się i została mi dana ostrożność; błagałem i przyszedł do mnie duch mądrości. Wołałem ja od berła i tronu, za nic miałem bogactwo; nie porównałbym jej nawet z bezcennym klejnotem, ponieważ wszystko złoto w porównaniu do niej jest garścią piasku i jak błoto oszacowane wobec niej będzie srebro. (Księga Mądrości)
|
[ Powrót ]
|
|