Droga Krzyżowa z bł. Janem Pawłem II o wierze, nadziei i miłości Pragniemy wyruszać drogą krzyżową razem z Jezusem, naszym Panem, który przechodząc nią jako pierwszy, odkupił nas i dał nam wzór do naśladowania. Na przestrzeni wieków Bóg wzbudzał wielu świętych, którzy podążali tą samą drogą, którzy pałali pragnieniem upodobnienia się do swojego Mistrza Jezusa. Był wśród nich bł. Jan Paweł II. Nasz Rodak doskonale wiedział, że droga do świętości, lub wyrażając to w inny sposób - droga do złączenia się z Bogiem, droga do zjednoczenia z Bogiem lub droga upodobnienia się do Boga, jest tą samą drogą, którą przeszedł Chrystus. Wiedział również, że w sposób bezpośredni tylko trzy środki zjednoczą Go ze swoim ukochanym mistrzem: czysta WIARA, czysta NADZIEJA i czysta MIŁOŚĆ. I nic więcej.
Spróbujmy wspólnie przyjrzeć się drodze Jezusa i drodze bł. Jana Pawła II, aby odnaleźć w nich swoją drogę. Módlmy się więc, próbując zrozumieć w jaki sposób oczyszczała się wiara, nadzieja i miłość bł. Jana Pawła II.
Klerycy z MWSD STACJA I Pan Jezus skazany na śmierć Bł. Jan Paweł II doskonale wiedział, że jego wiara nie może się opierać na formułach, pustych deklaracjach, wierze ludzkiej, drugorzędnych motywach, emocjach lub tradycji narodowej. Wiedział, że jego wiara musi być oczyszczona przez cierpienia, pokusy, przeciwności, niesłuszne oskarżenia i osądy. Wiedział, że to była droga Jego Mistrza Jezusa. Gdy Bóg zabierał naszemu Rodakowi nieistotne powody do wiary, wtedy bł. Jan Paweł II mógł się kierować czystą, boską wiarą opartą na autorytecie Boga objawiającego się, a nie ludzką wiarą zasadzoną na pomyślności, na braku trudności, na zdrowiu, lub na przychylności władzy, mediów, czy ludzi. To wystawiało wiarę Papieża Polaka na wielką próbę, to pomagało Karolowi Wojtyle jednoczyć się z Bogiem przez czystą wiarę. A ja? Czy wierzę Bogu dlatego, że dzięki Niemu chcę, żeby wszystko szło po mojej myśli? Co mówię, gdy sprawy nie idą po mojej myśli: "Bóg mnie opuścił", czy "Bóg oczyszcza moją wiarę"? Czy naśladuję Jezusa, który "nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala" (Hbr 12,2)? STACJA II Jezus bierze na ramiona krzyż Bł. Jan Paweł II wziął krzyż odpowiedzialności za Polskę. Wiedział, że tylko to co kosztuje, posiada wartość. Wiara bł. Jana Pawła II niezwykle wiele Go kosztowała i dlatego była niezwykle cenna. Nałożyła krzyż na jego ramiona, ale zarazem wyzwoliła. W Częstochowie w 1983 roku mówił: "Nie będę, moi drodzy, przeprowadzał analizy porównawczej. Powiem tylko, że to, co kosztuje, właśnie stanowi wartość. Nie można zaś być prawdziwie wolnym bez rzetelnego i głębokiego stosunku do wartości. Nie pragnijmy takiej Polski, która by nas nic nie kosztowała. Natomiast czuwajmy przy wszystkim, co stanowi autentyczne dziedzictwo pokoleń, starając się wzbogacić to dziedzictwo. Naród zaś jest przede wszystkim bogaty ludźmi. Bogaty człowiekiem. Bogaty młodzieżą! Bogaty każdym, który czuwa w imię prawdy, ona bowiem nadaje kształt miłości." A ja? Czy umiem stawiać sobie wymagania, choćby inni ode mnie nie wymagali? STACJA III Pan Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem Bł. Jan Paweł II nie był człowiekiem z metalu, jego świętość nie polegała na bezgrzeszności, ale raczej opierała się na ufności, będącej obliczem nadziei. Papież Polak wielokrotnie doświadczał poczucia odrzucenia, krzywdy, osamotnienia, rozczarowania, żalu, upokorzenia, doskonale znał smak porażki i cierpienia duchowego, psychicznego i fizycznego. Bardzo wiele razy sprawy przebiegały zupełnie nie po jego myśli. Bóg wcześnie zabrał Mu rodziców, zdrowie tak często mu nie dopisywało, że klinikę Gemelli nazwano "trzecim Watykanem", wielu ludzi było wobec niego nieprzychylnych, a wręcz wrogo nastawionych, często nie dostawał należnej mu pomocy, był okrutnie prześladowany w swoim ukochanym kraju, przeżył wojnę i okupację niemiecką, a przede wszystkim wielokrotnie bolał z powodu swoich słabości, które dotkliwie przeżywał. Doświadczał wtedy przeogromnej pokusy, aby przestać ufać Bogu, aby upaść i się nie podnieść. Ale jednak jego nadzieja wydoskonaliła się dzięki tym doświadczeniom do tego stopnia, że ufność swoją oparł nie na powodzeniu i zdrowiu, ale na prawdzie, że Bóg jest miłosierny i wspomaga nas swoją wszechmocą. Pomaga nam nawet wtedy, gdy my tego nie widzimy, nie rozumiemy, ani nie czujemy. W ten sposób upodobnił się do swojego Mistrza. Dzięki cierpieniu jego nadzieja się oczyściła, a dzięki czystej nadziei bł. Jan Paweł II mógł się zjednoczyć ze swoim Mistrzem, upodobnić się do Jezusa. A ja? Czy popadam w pokusę po grzechu, aby nie podnieść się z upadku, oraz aby przestać ufać Bogu? Czy traktuję swoje cierpienie jako środek do oczyszczenia mojej ufności i nadziei? STACJA IV Jezus spotyka swoją Matkę Wezwanie Papieża Polaka "Totus Tuus" znaczyło "Cały Twój" jestem Maryjo! Gdy już się cały oddał Maryi, nic nie było jego własnością, a wszystko było własnością Maryi. Kolejne próby, jakie go czekały w życiu miały być potwierdzeniem jego autentycznego ofiarowania się i zaufania Maryi. Pod koniec życia doświadczony potwornym cierpieniem fizycznym, po zabiegu tracheotomii poprosił o kartkę na której napisał: "Co oni mi zrobili? Ale.. Totus Tuus ("Cały Twój")". Te potworne doświadczenia stały się potwierdzeniem Jego autentycznego, totalnego ofiarowania się Maryi. Choć po ludzku sądząc, kochająca Matka dopuściła, aby przeżywał tak wielkie męczarnie, to jednak stało się tak, aby bł. Jan Paweł II upodobnił się do swojego cierpiącego Zbawiciela. Taki cel życia postawił sobie Papież Polak, Matka mu w tym towarzyszyła i pomagała jak mogła. Sam bł. Jan Paweł II wypowiedział szokujące i pełne wiary słowa po zamachu na Niego 13 maja 1981 r.: "ten dar cierpienia zawdzięczam Matce Bożej i to Jej za niego dziękuję". Dlaczego dziękował, zamiast czynić jej wyrzuty: "jeśli mnie kochasz, to dlaczego sprawiasz mi ból"? Ponieważ wierzył; wierzył, że na Jego cierpieniu wyrośnie przeogromne dobro. Wyrośnie dzięki darowi Jego Matki. Bł. Jan Paweł II zgodził się ponadto na utratę ukochanych rodziców, pogodził się z tym, że szybko odeszli do wieczności i zaakceptował taki stan. Wiedział, że uzdrowienie i oczyszczenie zaczyna się od akceptacji. Zaufał bezgranicznie Bogu. Akceptacja nieuniknionego cierpienia uczyniła wielkim bł. Jana Pawła II. A ja? Jak ja interpretuję swoje cierpienia i przeciwności? Czy czynię wszystko, aby ominęło mnie cierpienie, które mogę uniknąć, a nieuniknione bóle fizyczne, psychiczne i duchowe ofiaruję Bogu za zbawienie świata? STACJA V Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi Wydoskonaliła się również miłość bł. Jana Pawła II. Pomimo trudności, a raczej to właśnie dzięki przeciwnościom , oczyściła się miłość Papieża Polaka. Dlatego był zdolny bezinteresownie kochać Boga ze względu na to, że jest On dobry i godny najwyższej miłości. Pomyślność często nie towarzyszyła bł. Janowi Pawłowi II, dzięki temu mógł oprzeć swoją miłość na solidniejszych fundamentach niż na poczuciu sukcesu. W orędziu z okazji ŚDM w 2001 r. Papież skomentował słowa Ewangelii "jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje" w następujący sposób: "w nauczaniu Jezusa wyrażenie "wziąć Krzyż" nie kładzie w pierwszym znaczeniu nacisku na umartwienie i wyrzeczenie. Nie odnosi się głównie do obowiązku znoszenia z cierpliwością małych czy większych trosk codziennych, ani tym bardziej, nie oznacza wychwalania bólu jako sposobu podobania się Bogu. Chrześcijanin nie poszukuje cierpienia dla cierpienia, ale miłości. Przyjęcie krzyża jest znakiem miłości i całkowitego oddania. Niesienie go za Chrystusem oznacza zjednoczenie się z Nim w ofiarowaniu największego dowodu miłości. Nie można, mówiąc o krzyżu, nie uwzględniać miłości Boga do nas, skoro Bóg chce nas napełnić swoimi dobrami. Razem z zaproszeniem: naśladuj Mnie - Jezus nie mówi swoim uczniom wyłącznie: weź Mnie jako wzorzec, ale również: uczestnicz w moim życiu i moich wyborach, poświęć razem ze Mną swoje życie dla miłości Boga i braci." A ja? Gdy miłość wymaga ode mnie, abym zrezygnował ze swoich planów, tak jak zrezygnował z nich Szymon Cyrenejczyk, czy wtedy potrafię z czystą miłością pomóc bliźniemu dźwigać Jego brzemię? STACJA VI Św. Weronika ociera twarz Panu Jezusowi Weronika uczyniła wobec Jezusa piękny gest miłości miłosiernej. Chrystus uczy nas, że "cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci najmniejszych, mnieście uczynili" Bł. Jan Paweł II często przypominał światu prawdę o miłości i miłosierdziu: "Jak bardzo dzisiejszy świat potrzebuje Bożego miłosierdzia. Na wszystkich kontynentach, z głębin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosić wołanie miłosierdzia. Tam gdzie panuje nienawiść, chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, która koi ludzkie umysły i serca i rodzi pokój. Gdzie brak szacunku dla życia i godności człowieka potrzeba miłosiernej miłości Boga, w której świetle odsłania się niewypowiedziana wartość każdego ludzkiego istnienia. Potrzeba miłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazła kres w blasku prawdy. ( ) Oto przesłanie miłosierdzia, które przynoszę dziś mojej ojczyźnie i moim rodakom: przestań się lękać! Zaufaj Bogu, który bogaty jest w miłosierdzie, jest z Tobą Chrystus, niezawodny dawca nadziei. ( ) Błogosławieni męczennicy wołają do naszych serc: uwierzcie że Bóg jest miłością, uwierzcie na dobre i na złe! Obudźcie w sobie nadzieję, niech ta nadzieja wyda w was owoc wierności Bogu we wszelkiej próbie. A ja? Czy wierzę na dobre i na złe? Czy jestem wierny Bogu we wszelkiej próbie? Czy stać mnie na gesty miłości miłosiernej? STACJA VII Pan Jezus drugi raz upada pod krzyżem Przytłaczający ciężar Krzyża zwalił Jezusa z nóg. To wydarzenie znalazło również odzwierciedlenie w życiu Naszego Wielkiego Rodaka. 13 maja 1981 miał miejsce zamach na Jego życie. Od postrzału, aż upadł na Ziemię. Jego życie było realnie zagrożone. Ten zamach w bardzo znaczący sposób odbił się na zdrowiu bł. Jana Pawła II. Lista chorób Papieża jest niemalże nieskończona. Dlaczego Bóg dopuścił, aby bł. Jan Paweł II miał tak wątłe zdrowie? Czyżby było coś złego w byciu zdrowym? Nie, zdrowie jest dobrem, ale choroba bł. Jana Pawła II pokazała, że "moc w słabości się doskonali". To nie dzięki zdrowiu Papież dokonał to, co dokonał, ale dzięki oparciu się na wierze, nadziei i miłości czynił cuda w sercach ludzi na całym świecie. A ja? Czy nie przywiązuje zbyt wielkiej wagi do swojego zdrowia, powodzenia życiowego, dobrej pracy i wygody, a zapominam o wierze, nadziei i miłości? Czy pozwalam, aby moc Boga ujawniła się w mojej słabości i chorobie? STACJA VIII Spotkanie Pana Jezusa z niewiastami Biskup Karol Wojtyła wzorem Jezusa tak pocieszał cierpiących: "gdyby mnie ktoś zapytał, na czym opieram moje pasterstwo w archidiecezji krakowskiej, odpowiedziałbym, że w znacznej mierze opieram je na prawdzie, że cierpienie, doświadczenie, chrzest pokuty, przez które przechodzą jakże liczni nasi Bracia i Siostry, jest własnością całego Kościoła. Jest dobrem - tego nauczył nas Pan Jezus; chociaż cierpienie jest złem, to przez Chrystusa i w Chrystusie - jest dobrem (...)". Przecież On przyjął mękę; zostawił nam ślady tej męki nie tylko zewnętrzne, krwawe, ale wewnętrzne; w Ogrójcu, w czasie konania na krzyżu, także ślady duchowego opuszczenia... Pamiętajcie więc, że jesteście do Niego podobni, że wszyscy pragniemy do Niego się upodabniać, patrząc na Was i czerpiąc z Was". Te słowa znalazły swoją pełną wyrazistość przy końcu życia dramatycznie cierpiącego bł. Jana Pawła II. Te słowa nie były puste, znalazły oddźwięk w życiu Tego, który je wypowiedział - w życiu Papieża Polaka. A ja? Czy pragnę upodobnić się do Ukrzyżowanego Jezusa? Czy "jak trwoga to biegnę do Boga", a gdy nie ma trwogi to zapominam o Bogu? STACJA IX Pan Jezus trzeci raz upada pod krzyżem Człowiek cierpiący - podkreśla Jan Paweł II w liście Salvifici Doloris - "służy, podobnie jak Chrystus, zbawieniu swoich braci i sióstr. Nie tylko jest więc pożyteczny dla drugich, ale co więcej - spełnia służbę niezastąpioną. W Ciele Chrystusa, które nieustannie wyrasta z krzyża Odkupiciela, właśnie cierpienie - przeniknięte duchem Chrystusowej ofiary - jest niezastąpionym pośrednikiem i sprawcą dóbr nieodzownych dla zbawienia świata. To ono, bardziej niż cokolwiek innego, toruje drogę łasce przeobrażającej dusze ludzkie. To ono, bardziej niż cokolwiek innego, uobecnia moce odkupienia w dziejach ludzkości." Bł. Jan Paweł II jako człowiek patrzący oczami wiary, pisze w tym samym liście o cierpieniu, które "powinno być postrzegane jako, dane po to, ażeby "wyzwalało miłość, ażeby zrodziło uczynki miłości bliźniego, ażeby całą ludzką cywilizację przetwarzało w cywilizację miłości". A ja? Czy potrafię patrzeć na swoje upadki i przytłaczające cierpienie i chorobę z perspektywy wiary, nadziei i miłości? Czy stać mnie na decyzję uczynienia swojego cierpienia modlitwą? Czy dbam o zdrowie, a trud leczenia i zmagania z nieuniknionymi cierpieniami ofiaruję Bogu? STACJA X Pan Jezus z szat obnażony Bardzo ważny dla bł. Jana Pawła II był głos, z którego został "odarty" na podobieństwo Jezusa odartego z szat. Stało się to w tym celu, aby się okazało, czy rzeczywiście nic nie zachował dla siebie, czy do niczego nie był przywiązany, czy miał serce wolne do miłowania Boga i do przyjęcia wszystkiego od Boga z czystą ufnością, miało się okazać, czy prawdziwe były słowa "Cały Twój" Maryjo. Bł. Jan Paweł II wyrzekł się wszystkiego z miłości do Boga według słów Ewangelii "Kto nie wyrzeka się wszystkiego co posiada, a idzie za mną, nie jest mnie godzien". To wyrzeczenie polegało na gotowości wyrzeczenia i rezygnacji z każdego dobra, jeśliby tylko Bóg tak chciał lub jeśliby tak dopuścił, w taki sposób w jaki Bóg by chciał, ze względu na chwałę Stwórcy pięknego i dobrego świata. A ja? Ile jest we mnie gotowości na wyrzeczenie? Ile jest w moim sercu nieuporządkowanych przywiązań, które odbierają mi siłę do miłowania Boga? Z czego rezygnuję, aby kochać Boga goręcej? STACJA XI Pan Jezus przybity do krzyża Jezus zdziałał najwięcej w momencie swojej największej bezsilności, w momencie całkowitego przygwożdżenia do krzyża. Bł. Jan Paweł II podobnie porwał cały świat do modlitwy, tuż przed swoją śmiercią, gdy był przygwożdżony do łóżka. Ta bezsłowna katecheza o cierpieniu i umieraniu zaowocowała wieloma spowiedziami i gorliwą modlitwa ludzi z całego świata. Bł. Jan Paweł II modlił się kilka godzin dziennie, bardzo często trwał na modlitwie pomimo rozproszeń, pomimo braku odczucia obecności Boga, pomimo braku zadowolenia z modlitwy, pomimo poczucia bezsilności i bezsensu na modlitwie. On trwał mimo wszystko, bo opierał się na wierze, nie na zmiennych uczuciach. Tylko wiara, nadzieja i miłość pozwoliły przetrwać Papieżowi Polakowi udział w poczuciu osamotnienia i opuszczenia Jezusa, który modlił się na krzyżu: "Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?". Wiedział, że te cnoty upodabniają go do modlącego się Jezusa. Trwał na modlitwie niezależnie od tego, czy była ona przyjemna, czy nieprzyjemna. Nie zniechęcał się, wierność była dla niego ważniejsza niż odczucie modlitwy. A ja? Jak ja przeżywam swoją bezsilność? Czy pielęgnuję w sobie wiarę, nadzieję i miłość, aby ustrzegły mnie one przed zwątpieniem i zniechęceniem w momencie cierpienia i bezsilności? Czy rezygnuję z modlitwy, gdy doświadczam na niej trudności i rozproszeń? STACJA XII Jezus umiera na krzyżu Jezus umierając wypowiedział swój testament, mówiąc siedem słów z Krzyża. Podobnie też bł. Jan Paweł II pozostawił nam testament, w którym zachęca do wiary, nadziei i miłości. W Krakowie w 1979 roku powiedział: "I dlatego - zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością, taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym,
- abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili,
Proszę was: A ja? Czy mam ufność wbrew każdej mojej słabości? STACJA XIII Ciało Jezusa złożone na ręce Matki Spójrz dokąd posłuszeństwo zaprowadziło Jezusa, do jakiego stanu został doprowadzony. W każdym może się zrodzić naturalna reakcja - "ja tą drogą pójść nie chcę". Skatowany, opluty, zelżony, przebity, zmaltretowany - "to stanowczo nie dla mnie, ja taki nie chcę być". Bł. Jan Paweł II na przekór temu ukazywał paradoksalną prawdę: innej drogi do szczęścia nie ma. W orędziu z okazji ŚDM w 2001 r. mówił, że każda inna ścieżka "grzęźnie w śmierci". Jezus nie ugrzązł w śmierci, On ją pokonał jej własną bronią. Mówił dalej w tym orędziu o paradoksie zdjęcia z Krzyża: "droga życia, która podejmuje i odnawia postawy Jezusa, staje się drogą wiary i nawrócenia; drogą krzyża - właśnie. Jest to droga, która prowadzi do zaufania Chrystusowi i Jego zbawczemu planowi, do uwierzenia, że On umarł, aby objawić miłość Boga do każdego człowieka; to droga, która nie lęka się niepowodzeń, trudności, wyobcowania i samotności, gdyż wypełnia serce człowieka obecnością Jezusa; to droga pokoju, panowania nad sobą, głębokiej radości serca". A ja? W czym pokładam ufność, swoją nadzieję? Dlaczego kocham? Dlaczego wierzę? STACJA XIV Ciało Jezusa złożone do grobu Błogosławiony Jan Paweł II wielokrotnie czuł się jak człowiek zamknięty w ciemnym grobie. Przeżywał wśród ciemności pokusy przeciwko wierze, nadziei i miłości. Walka z pokusami wzmacniała go, oczyszczała wiarę, nadzieję i miłość, aby zaprowadzić go do ostatecznego zwycięstwa na wzór zwycięstwa swojego mistrza - Jezusa, aby zaprowadzić go do celu życia - zjednoczenia z Bogiem. Pokorna walka Papieża Polaka z rozproszeniami i oschłościami na modlitwie nadawała wartość Jego więzi z Bogiem. Nawoływał nas do tego, do czego sam dążył wbrew przeciwnościom: "Niech nasza droga będzie wspólna. Niech nasza modlitwa będzie pokorna. Niech nasza miłość będzie potężna. Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać" A ja? Czy moja modlitwa nastawiona jest na odczuwanie wrażeń i wzruszenia, czy raczej jest pokorna? Czy dążę do tego, aby moja miłość była potężna? Zmartwychwstanie Pana Jezusa Cierpienie jest złem, cierpienie nie ma sensu. Krzyż dla Jezusa nie był celem. On był tylko środkiem. Jezus nadał sens bezsensowi cierpienia. Jezus uczynił dobrem zło cierpienia. Dlatego cierpienie przeżywane bez Jezusa niszczy i poniża człowieka, a przeżywane w zjednoczeniu z Chrystusem podnosi i oczyszcza wiarę, nadzieję i miłość każdego, kto zdecyduje się dobrowolnie pójść drogą krzyżową. Papież Polak powiedział tuż przed swoją śmiercią: "patrząc na Chrystusa i idąc za Nim z cierpliwą ufnością, jesteśmy w stanie zrozumieć, że w każdej formie ludzkiego cierpienia zawiera się Boża obietnica zbawienia i radości. Proszę, aby to przesłanie otuchy i nadziei dotarło do tych, którzy przeżywają trudne chwile cierpienia na ciele i na duchu". A ja? Czy wierzę, że szczęście kosztuje i że tylko przez akceptację codziennego cierpienia mogę być szczęśliwy? Czy moje cierpienie mnie niszczy, czy oczyszcza? Zakończenie Bł. Janowi Pawłowi przyświecały trzy gwiazdy: Prawda objawiająca się i jej autorytet, na niej oparł swoją wiarę. Miłosierdzie i wszechmoc Boga udzielająca pomocy, na niej oparł swoją ufność i nadzieję. Nieskończona dobroć godna miłości ponad wszystko, na tej rzeczywistości oparł swoją miłość do Boga. Ta postawa bł. Jana Pawła II stanowi klucz do zrozumienia jego świętości. Wiara Papieża Polaka już ustała, bo ustąpiła miejsca widzeniu Boga w niebie. Nadzieja też się skończyła, bo dostąpił już wiecznego posiadania Boga. Miłość bł. Jana Pawła II trwać będzie na wieki, cieszenie się nią będzie Jego wiecznym szczęściem. Ale jeszcze za życia bł. Jan Paweł II doszedł do posiadania Boga, gdyż nadzieja zaprowadziła Go do wyrzeczenia opartego na gotowości ofiary. Doszedł do prawdziwego poznania Boga poprzez wiarę. Miłość Papieża Polaka osładzała mu cierpienie i usuwała lęk. Cierpiał i był szczęśliwy. Zjednoczył się z Bogiem jeszcze w doczesnym życiu w wierze, nadziei i miłości, dzięki ich oczyszczeniu przez dobrowolnie zaakceptowane , nieuniknione cierpienia, choroby i przeciwności. Bł. Papież Polak pokazał nam, że w dzisiejszym świecie można być aż tak radykalnym, pokazał nam, życiem i nauczaniem, że istnieje tylko jedna droga do szczęścia i prawdziwej radości - droga Krzyżowa w zjednoczeniu z Jezusem.
[ Powrót ] |
| [ Strona główna ] |
|
Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Polityka Prywatności Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |