ks. Emil Szramek - Sakrament kapłaństwa

Pochodził z Tworkowa na Opolszczyźnie, gdzie urodził się 29 września 1887 r. w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu gimnazjum w Raciborzu został studentem Wydziału Teologii Uniwersytetu Wrocławskiego i przygotowywał się do kapłaństwa. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kard. Georga von Koppa 22 czerwca 1911 r. w katedrze wrocławskiej. Potem były pierwsze wikariaty: Miechowice, Tychy, Zaborze i Mikołów, gdzie zasłynął z działalności trzeźwościowej. Będąc wikariuszem w Tychach obronił doktorat z teologii.

W Mikołowie podczas plebiscytu i powstań śląskich umacniał polskość. Tu też związał się z Towarzystwem Oświatowym im. św. Jacka i był redaktorem naczelnym jego kwartalnika. Jako historyk, socjolog i bibliolog uczestniczył we wszystkich najważniejszych przedsięwzięciach naukowych na Śląsku. Dużo pisał. Jedną z najważniejszych jego książek była praca "Śląsk jako problem socjologiczny". Opracowywał też sylwetki wybitnych Ślązaków.

Po utworzeniu administracji apostolskiej dla Górnego Śląska został kanclerzem kurii w Katowicach, odpowiadał też za budowę katedry katowickiej. W 1926 r. został proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach, jednej z najbardziej prestiżowych w mieście.

Wybuch II wojny światowej zastał ks. Szramka w Katowicach. Niemcy najpierw zażądali, aby opuścił parafię i udał się do Generalnej Guberni. Od tej decyzji odwołał się do Hansa Kerrla, ministra spraw kościelnych III Rzeszy. Odpowiedzią było aresztowanie przez gestapo 8 kwietnia 1940 r. Wkrótce przewieziono go do obozu w Dachau. Kiedy w jego sprawie interweniowała kuria katowicka, jej przedstawiciel ks. Franz Strzyż usłyszał, że "dla wszystkich można prosić o łaskę, tylko nie dla Szramka". Władze hitlerowskie nie uwzględniły prośby o jego uwolnienie przesłanej przez nuncjusza papieskiego w Berlinie. W jego obronie mieli odwagę wystąpić także niemieccy parafianie.

Z Dachau został przewieziony najpierw do Gusen, następnie do Mauthausen, 8 grudnia 1940 r. zaś znów znalazł się w Dachau (numer obozowy 21 987), gdzie był niekwestionowanym liderem księży śląskich. Potajemnie sprawował czynności kapłańskie. W listach wysyłanych do rodziny interesował się problemami swojej parafii. Swoją godną postawą doprowadzał esesmanów do wściekłości. "Kochani bracia kapłani, potęga Boża wzrasta w słabych ludziach. Od nas zależy, aby to miejsce kaźni stało się szkołą łaski. Jeżeli tu wytrwamy, nasz przykład wołać będzie do wszystkich ludzi: bądźcie naśladowcami naszymi, jak my jesteśmy naśladowcami Chrystusa" - mówił 1 stycznia 1940 r. do innych księży. Zginął 13 stycznia 1942 r., zmuszony do stania pod kranem z płynącą zimną wodą.

W 1999 r. Jan Paweł II ogłosił jego beatyfikację wśród 108 męczenników II wojny światowej.

Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 9 stycznia 2011 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Bernadetta Soubirous Modlitwa św. Bernadetty Soubirous Testament Bernadety Soubirou Ciało nie tknięte rozkładem śmierci św. Benedykt Józef Labre Bergen i Stavanger Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna