Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał - Wielkanoc

Pamiętam z domu rodzinnego, że po Mszy Wielkiego Czwartku wchodziło się - i słusznie - w czas pokutnego zamyślenia nad tajemnicą Chrystusowej Męki. Paradoksalnie w zakonie jest inaczej. Wszak Wielki Czwartek to święto kapłanów. Po wieczornej Mszy mamy zazwyczaj uroczystą kolację, która pozwala radować się we wspólnocie darem sakramentalnego kapłaństwa. A po kolacji pozostaje jeszcze czas na osobiste, modlitewne wędrowanie do Wieczernika na Ostatnią Wieczerzę. Tam, gdzie tkwią korzenie powołania każdego księdza.

Wielki Piątek to czas patrzenia na Krzyż. Kiedyś usłyszałem taką oto naukę: "Uważaj! Jak możesz adorować krzyż Jezusa, jeśli odrzucasz krzyże, jakie Bóg postawił na twojej drodze?". Od tamtego czasu bardziej świadomie, z bojaźnią, choć nie z lękiem, spoglądam na Ukrzyżowanego. W wielkopiątkowej jutrzni jedna z antyfon mówi: "Wielbimy krzyż Twój, Panie Jezu, wysławiamy Twoje święte zmartwychwstanie, bo przez drzewo krzyża przyszła radość dla całego świata". A zatem krzyż - dzięki Jezusowi - nie musi być czymś przeklętym, ale może stać się bramą do nowego, radosnego życia. Tyle że nie jest iatwo w to uwierzyć, kiedy jakiś krzyż rzeczywiście spadnie na nasze ramiona.

Z Wielką Sobotą kojarzy mi się pewien egzamin. Ojciec profesor zadał na pisemnym egzaminie jedno zagadnienie: liturgia Wielkiej Soboty. Większość zaczęła opisywać jakże rozbudowaną liturgię Wigilii Paschalnej. Tymczasem Wigilia Paschalna należy już do Niedzieli Zmartwychwstania. Wielu musiało zdawać egzamin po raz drugi. Wielka Sobota jest dniem liturgicznej ciszy: Chrystus zstąpił do piekieł, skąd nie dochodzą żadne słowa. W Wielką Sobotę wielu z nas nawiedza groby. Za PRL-u budziły one w niektórych miejscach szczególne zainteresowanie (nie tylko wiernych, ale i Służb Bezpieczeństwa), gdyż niejednokrotnie nawiązywały w zawoalowany sposób do oporu wobec panującego systemu, czyli tzw. komuny. Ale i w naszych czasach np. w Warszawie ludzie stoją w kolejce, by zobaczyć grób w kościele akademickim św. Anny albo u jezuitów na Świętojańskiej.

No i wreszcie kulminacja świętego Triduum: Wigilia Paschalna i Niedziela Zmartwychwstania. Logiczne jest, że po liturgii Wigilii Paschalnej nie chowa się Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie do grobu, aby raz jeszcze w niedzielę rano ogłosić Jego zmartwychwstanie. A jednak przywiązany jestem do starej tradycji (przez małe "t"), że "prawdziwe" zmartwychwstanie dokonuje się na porannej rezurekcyjnej procesji. Tyle lat jako ministrant dzwoniłem zawzięcie dzwonkiem w zaczynającej się o 6.00 rano procesji, która obchodziła trzykrotnie kościół w Mińsku Mazowieckim... Rozumiem jednak, że np. w Kaliszu, gdzie piszę te stówa, procesje na cześć Zmartwychwstałego odbywają się na koniec Wigilii Paschalnej.

Zesztywniali w naszych religijnych formułkach potrzebujemy odnowienia, to znaczy uświadomienia sobie w głębi serca istoty Dobrej Nowiny: Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał! Mistrz z Nazaretu powrócił z cmentarza żywy, choć był umęczony, martwy. Powrócił jako zwycięski Pan mocniejszy od śmierci w jej ludzkim i kosmicznym wymiarze.

Dariusz Kowalczyk Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 23 marca 2008 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna