Prawdopodobnie Jakub po raz pierwszy spotkał Jezusa podczas Jego nauczania nad rzeką Jordan. Tam bowiem widzimy także jego brata Jana. Po raz drugi obydwaj bracia spotkali Jezusa podczas połowu ryb i wówczas Jezus powołał ich na swoich uczniów.

     "Jezus przechodził obok jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona zwanego Piotrem i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: Pójdźcie za Mną a uczynię was rybakami! Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim, A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba Syna Zebedeusza i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim" /Mt 4.18-22/.

     Ewangeliści wymieniają zawsze Jakuba na czołowym miejscu wśród apostołów. Mateusz i Łukasz wymieniają go po Piotrze i Andrzeju, a Marek zaraz po świątyni Piotrze.

     Jakub należał do trzech uprzywilejowanych przez Pana Jezusa Apostołów: Piotr, Jakub i Jan; oni byli świadkami wskrzeszenia córki kapłana żydowskiego Jaira, świadkami Przemienienia Pańskiego na górze Tabor oraz najbliżej w czasie modlitwy Chrystusa w Ogrójcu.

     Jakub był gwałtownego usposobienia i popedliwego charakteru, dlatego Pan Jezus nazwał go "Synem Gromu". To on domaga) się od Jezusa, gdy pewne miasto nie chciało przyjąć posłannictwa Jezusowego, aby zesłał ogień z nieba i spalił je /Łk 9,51-557; Jakub był świadkiem licznych cudów Jezusa w czasie Jego publicznej działalności.

     Ewangeliści jego imię wymieniają najwięcej spośród apostołów, bo aż 18 razy. W pierwotnym Kościele Jerozolimskim Jakub Apostoł zwany Starszym zajmował ważną pozycję. Był biskupem Jerozolimy. Kiedy Herod I Agryppa chciał się przypodobać Żydom, skierował prześladowanie przeciwko gminie jerozolimskiej, przeciwko jerozolimskiemu Kościołowi; uwięził Jakuba i Piotra; Jakub został skazany na śmierć - zginął ścięty mieczem /Dz Ap 12,1-21. To Jakub pierwszy z apostołów poniósł śmierć męczeńską za Chrystusa; to pierwszy męczennik z grona apostolskiego.

     Historyk Ezebiusz mówi o zdrajcy, który, gdy Apostoła prowadzono na śmierć, zbliżył się do Jakuba; ten przebaczył mu wspaniałomyślnie w imię Chrystusa, udzielając mu pocałunku pokoju, co go tak wzruszyło, że zdrajca ów, wyznał wiarę w Chrystusa, nawrócił się i poniósł śmierć razem z Jakubem. Tak mówi dawne podanie.

     Według tradycji chrześcijańskiej, Jakub po Zesłaniu Ducha Świętego miał się, udać do Hiszpanii i tam głosić Chrystusa. Potem powrócił do Jerozolimy zostając jej pierwszym biskupem i tam w 42 r. poniósł śmierć męczeńską.

     Kiedy w VI wieku Arabowie zajęli Ziemię Świętą, ciało świętego Jakuba miało być potajemnie wywiezione do Hiszpanii i tam złożone. Kiedy i tam maurowie wtargnęli ciało świętego ukryto i pozostawało w ukryciu. Z czasem zapomniano o nim i dopiero pewien biskup wiedziony blaskiem cudownej gwiazdy /Campus Stellae/ miał je odnaleźć; miejsce to nazwano Compostelle.

     Nazwa obecna Santiago de Compostella - znaczy po polsku święty Jakub /Sant Jago de Compostella/.

     W XII wieku wybudowano dla świętego wspaniałą bazylikę i tam złożono Jego ciało. Jest to najwspanialsza katedra w Hiszpanii. W mieście tym założono także Zakon Rycerski św. Jakuba, którego celem była obrona kraju i wiary przed arabami, którzy przez wiele lat okupowali Hiszpanię /maurowie/. Podobny Zakon Rycerski św. Jakuba dla opieki nad pielgrzymami powstał we Francji w XIII wieku.

     Św. Jakub jest pierwszym Patronem Hiszpanii i Portugalii.